یکسال از روزی که رفتیم پای صندوقهای رأی و رأی ندادیم گذشت.یکسال از هیاهوی‌های خیابانهای تهران گذشت.یکسال از سوگ ندا‌ها گذشت.پارسال همین موقع‌ها بود که با هر امیلی که می‌‌آمد راه می‌‌افتادیم یه گوشه تو سن فرانسیسکو  یا سن خوزه یا هرجا که بودیم داد میزدیم آهای رأی من کو؟ آهای آدمهای مهد آزادی رأی ما را دزدیدن.خون ندا‌ها ، غیرت مردم ایران،شجاعت جوان‌های ایرانی‌ تأثیر خودش را گذشت.اما صدای ما چی‌؟ به گوش کسی‌ رسید؟جوانهای ایران ما را از خودشون می‌‌دنند؟آیا ما خواسته‌های آنها را به جهان منعکس می‌کنیم یا فقط فکر می‌کنیم که داریم کاری می‌کنیم ؟

A Year after the Elections and the “Post-Election-Fever” seems to have died down among most people outside of Iran, besides, the World Cup is here, so who cares??! But what happened in one year and were we outside of Iran saying the same things people in Iran were saying, or were we saying it better because we live in an environment where we can say it better, or were we just making up something independent of what they’re thinking? In this show we interview Arash Ghafouri, Mousavi’s Youth Campaign Manager who left Iran about 6 months ago.

و اما از نان شب واجب تر ، فوتبال.یه تلویزیون، یه کاناپه راحت و یه کاسه تخمه و جام جهانی‌،دیگه از زندگی‌ چی‌ می‌خواهیم؟هرچند جای تیم ملی‌ ایران خیلی‌ خالیه و واقعا حقمون بود اونجا باشیم اما داور  ها باهامون لج بودند اما خدا وکیلی تیمهای حاضر هم بد بازی نمی‌‌کنند. راستی‌ ما چقدر از فوتبال لذت میبریم چقدر از هیجان و خاطرات گذشته مان ؟ بازی ایران و آمریکا را بهتر یادتون میاد یا اینکه اون شب با کی‌‌ها بودید و چطور جشن گرفتید ؟

And the 2010 World Cup is here and it’s freezing! Iran didn’t make it, but the teams representing Asia have had something to say, even against Brazil! How important is soccer (futball) to you and your memories? Is the Iran-US game the most vivid memory you have? Where were you?